قفس تنگ است و فریادی رسا نیست

برای غصه اندرسینه جانیست

زبان زنجیربند ناتوانی

نگاهی با نگاهم آشنانیست

ستم اینجا سروسامان ندارد

غم این سرزمین پایان ندارد

چه اوردند بر ما و چه دیدی

کتاب این سخن عنوان ندارد

دلم با غم تفاهم کرده ای دوست

هوای شهر مردم کرده ای دوست

از ان روزی که تو اواره گشتی

لبانم خنده را گم کرده ای دوست

به هر سوز این غبار اندوده ای دوست

سیاهی ها دهان بگشوده ای دوست

شکوفیدن دراین ویرانه ی شوم

چه دردآور چه خونین بوده ای دوست

دلم با غم تفاهم کرده ای دوست

هوای شهر مردم کرده ای دوست

از ان روزی که تو اواره گشتی

لبانم خنده را گم کرده ای دوست

باباهای کشور من آب نمی دهند، نان نمی دهند

باباهای کشور من جان می دهند 

مردان کشور من با اسب در باران نمی آیند

مردان کشور من با  پاهای برهنه سهل و آسان می آیند 

من تمام شب 

گریۀ زنی رامی شنوم

که درآستانۀبلخ

ماهتاب را

 قرص نانی می بیند....

گریه کن مادرم...گریه کن!

فریاد بزن! شاید خدایی که میگویند در این نزدیکی ست،بشنود صدایت را...         

ضجه بزن!شاید این وجدان به خواب رفته در آن خاک سر بر آرد!         

               
گریه کن مادر...!

امید که بیدار شود  این سرزمین مرگ

این سرزمین درد...

که از آدمیت فقط نامی مانده ست

گریه کن...

از درد آغوش های بویناک و دست های پر از خدعه

از مردمان به نظاره نشسته بر قربانیانت

گریه کن مادرم...

که آسمان هم دلش خون است...

به نوعروس شهید دامن فیروزکوه، که امروز شال سرش گورستان را عید کرد …

عید ما شال سری بود که بر گورت ماند

تا قیامت گل سوری است که شیپورت ماند

پر پرخون فرشته کفنت بود غروب

آسمان لکه ابری است که کافورت ماند

شال سر کرده به سر ماه نو هندوکش

عید تا عید غم طبله و تنبورت ماند

می‌وزد عطر خوش پیرهنت شام و سحر

مثل شیرین که کفن گشت تنت شورت ماند

حجله‌ات سوخت چو اسپند به دروازه شهر

شاه در حسرت یک خوشه انگورت ماند

سومین روز عروسی است ز جایت برخیز

پای تختت نگه مادر مغرورت ماند

بی‌غم از سینه پرخون عروسش رهبر

او همه عمر چنین لال و کر و کورت ماند

قنبر علی تابش

لبــــی جــوی امـــدی چیشمک کدی تو
زدی ای دل ره ســـر چــرخک کـــــدی تو

***

سبیل مــــنده چیمک توچـــیز بــــلا بود؟
بــــیخی جــــیگر مــــه زر کپک کـــدی تو

***

ده صـــد زامت ای دل ره از تـــــو کــــندوم
بیسه مــحتاج ده یــــک ایلمک کــــدی تو

***

خــــود تو رفتی دلوم از پـــاس تو رفــــتگ
او نمالــــوم عـــجب قاشــک کـــــدی تـــو

فرار كن!!! آخه به چه جرمي فرار كنم ، مگه من چيكار كردم كه بايد فرار كنم ، قتل كردم ! دزدي كردم ! به ناموس مردم تجاوز كردم ! ... اخه بي معرفتا من كه چشمم از همه شماها پاكتره من كه بيشتر از همه شما حلال و حرام سرم مي شه ، منو چه مونده به خلاف ....

ولي متاسفانه قبل از اينكه فرصت داشته باشي جواب بدي بايد فرار كني ، البته اگه موفق بشي كه خوبه، زيرا جرم تو از همه

 اينها هم سنگين تره ، چون تو افغاني هستي ... آه

من یک افغانم وافغان بودن افتخار من است
من می خواهم باافغان بودنم به جهانیان
ثابت کنم که یک افغانی چه توانایی ها
واستعدادهای بلقوه ای داردومی تواند
درتمام عرصه هاحرف اول را بزندبدون اینکه
هویت (افغان)بودنش را پنهان کند
باشماهایم ای کسانی که می خواهید
امتیازات جهت پیشرفت راباتغییرهویت من بدهید
نه هرگزاین کار شما عملی نخواهدشدبلکه به شما ها ثابت
خواهم کردکه باافغان بودنم وبدون تغییرهویت خویش
نیز میتوانم پیشرفت کنم وبه قله های رفیع علم وکمالات
انسانی وانسانیت برسم
آری افغانی افتخامن است سرفرازی من است
افغان بودن به من درس زندگی آزادگی شجاعت فداکاری در راه
آرمان های انسانی سعادت خوشبختی همت وتلاش وکوشش
بی وقفه درراه علم ودانش ودرس انسانیت آموخت
باری دیگرمی گویم ای خریداران هویت تغییرهویت من
خواب وخیالی بیش نیست.
افتخار میکنم یک هزاره ام وبالاترازآن یک افغانستانی ام